Hoe teken je een dennenboom met potlood: eenvoudige tekeningen voor beginners en kinderen

Een pijnboom is aantrekkelijk vanwege zijn majestueuze gestalte. Het heeft sterke, sterke wortels. Dankzij hen is de pijnboom te vinden op berghellingen en op zanden. Het is een van de oudste planten. Geen wonder dat men wil begrijpen hoe gemakkelijk het is om een dennenboom te tekenen.

Kenmerken van een pijnboom

Om een beeld van de boom te krijgen dat dichter bij de werkelijkheid staat, moet u van tevoren in uw hoofd al zijn karakteristieke kenmerken uittekenen. Voor beginners moet de vraag hoe je stap voor stap een dennenboom tekent, beginnen met een "portret"-beschrijving van de dennenboom.

Een dennenboom heeft een rechte en hoge stam die naar de top toe kromt. In de tekening is hij dun.
De kleur van de kroon varieert van de top tot de basis: van rood aan de top tot grijsbruin dichter bij de grond.
De schors heeft een schubachtige textuur in het midden van de stam, met permanente afschilfering en een verdikte verruwde laag aan de basis. Korte streken worden gebruikt om de textuur over te brengen en worden chaotisch aangebracht.
De kroonvorm is kegelvormig bij een jonge boom, en afgerond bij een volwassen boom.
Een den die in het veld groeit, heeft een dichte kroon. Een bosboom, daarentegen, heeft bijna geen takken.
Kronkelende en stugge takken spreiden zich uit naar de zijkanten van de stam. Van de grote tak vertakken zich kleine takken, die zich ook delen. De grote takken groeien loodrecht op de stam. De onderste takken zijn vaak kaal, zonder naalden.
Dennennaalden zijn lang en vormen een donzige kroon.

Een eenvoudige stap-voor-stap tekening voor beginners

Dennenbomen zijn coniferen. Maar probeer niet elke naald te trekken. Op een vel papier teken je de omtrek van een dennenboom zoals hij er van veraf uitziet.

Een bekend plaatje van een dennenboom

De stam is naar beneden toe breder en naar boven toe taps toelopend.
De kroon, uitgesmeerd in de randen.
Het kroongebied is aangegeven met cirkels.
Pluizige naalden vormen groene wolken, omdat elke naald afzonderlijk van veraf niet zichtbaar is. Hun grenzen zijn getrokken.
De omtrek van de wolken is golvend gemaakt, wat de pluizigheid van de kroon nog groter maakt.
Dunne takken worden van de stam naar de kroon getrokken.
De schaduwen op de stam geven volume en maken het beeld van de dennenboom realistisch.

Asymmetrische afbeelding van een pijnboom

In een echt landschap is de zonnige kant van een dennenboom meer vertakt, met stevige, sterke takken. De symmetrie van de takken gaat verloren.

De conventionele lijnen zijn getrokken.

De schuine verticale lijn stelt de stam voor. Een driehoek wordt getekend als een kroonmal. De richting geeft de richting aan van de ontwikkelde zonzijde van de boom.
Naast de voorwaardelijke stamlijn zijn de hoofdlijnen die de omtrek vormen al getekend.
Binnen de driehoek zijn grote dennentakken met een bocht getekend.
De driehoek is volledig gevuld met takken. Zij vormen het hoofdbestanddeel van de kroon.
Aan de andere kant zijn niet zo krachtige takken getekend. Hun aantal is ook kleiner. Een of twee knopen zonder naaldbedekking aan deze kant zullen de tekening meer waarheidsgetrouw maken.

Een afbeelding van een dennenboom wordt gekleurd met verf of potloden.

Een stap-voor-stap tekening voor kinderen

Kinderen van alle leeftijden weten dat een dennenboom een rechte stam heeft met een weelderige kruin erbovenop. Een stap-voor-stap tekening hieronder laat zien hoe je een kind een mooie dennenboom kunt laten tekenen om het op een echte boom te laten lijken.

De stam wordt voorgesteld door twee lijnen en de afstand tussen de lijnen is onderaan groter dan bovenaan.
De kroon wordt voorgesteld door wolken.
De wolken zijn verbonden met de stam met lijnen die de takken nabootsen.
Een paar streken langs de stam laten hem driedimensionaal lijken. Dit is hoe de schors van een pijnboom is getekend.
Een dennenboom is geschilderd met potloden. Een kamer met kampeerders zou een leuke foto zijn.

Ceder Den

U kunt begrijpen hoe u een cederboom moet tekenen als u de verschillen kent tussen deze soort en de gebruikelijke bekende den.

Het belangrijkste verschil is het grote aantal naalden, die zo over de takken verdeeld zijn dat er geen kale plekken op zitten.

Tekening door een kunstenaar met ervaring

Een cederboom is volgens een ander schema getekend.

De stam is hoog, recht en niet breed.
De boom heeft een langgerekte kroonvorm met een spitse top en een brede onderkant.
De takken vullen alle ruimten van het kronensjabloon. Hoe lager ze zijn, hoe meer ze naar beneden kijken en hoe langer ze zijn. Vanuit het midden van de stam, beginnen de takken naar boven te lopen. Aan de top zijn de takken zeer kort.
De takken zijn gehuld in wolken.
De stam is duidelijker getekend tussen de takken, zodat hij zichtbaar wordt.
In het wolkengebied worden takken met naalden getekend.

In de laatste stap wordt het cederhout geverfd.

Een eenvoudig schema voor kinderen

Een eenvoudig stap-voor-stap diagram leert kinderen hoe ze een pluizige cederboom kunnen tekenen.

In het midden van het schetsboek is een grote gelijkbenige driehoek getekend. Ga vanaf de top van de driehoek over de basis van de driehoek en trek een lijn naar beneden. Het is nodig om een stam te vormen.
Aan de linkerkant van de contourfiguur zijn strak naast elkaar silhouetten van takken getekend. Dichter bij de grond, worden ze langer.
De acties worden herhaald aan de rechterkant van de driehoek.
Alle conventionele lijnen in de figuur zijn uitgewist.
Onder de onderste takken is een brede stampoot afgewerkt en de tekening is klaar om te worden ingekleurd.

Een tak van een pijnboom

Als je weet hoe je een tak van een dennenboom tekent, zal het niet moeilijk zijn om over te gaan tot het tekenen van de boom zelf op elk moment van het jaar. Immers, dennen, in tegenstelling tot loofbomen, werpen hun bekleding nooit af en blijven te allen tijde donzig. Een dennentakje is versierd met een kegel.

De basislijnen zijn getekend met een T2 hard potlood.

De taklijn is niet vlak, maar met een gekartelde rand. Kleine uitlopers zijn er uit voortgekomen.
Ovals markeren de plaats van toekomstige kegels.
Elke scheut is versierd met lange naalden, alsof ze in een waaier verzameld zijn.
De eigenlijke kegel is geschubd. Het ovaal is in cellen verdeeld door elkaar snijdende gebogen lijnen.
Rond de basislijn worden parallelle lijnen getrokken, waardoor de tak een dikte krijgt. Maar de verhoudingen tussen de hoofdtak en de uitlopers blijven gehandhaafd. De laatste moet smaller zijn. Ze eindigen met een bos lange naalden.

Bij het inkleuren worden de contouren van de schubben donkerbruin geaccentueerd en wordt de kegel zelf bruin geverfd. De takken zijn in dezelfde kleur geschilderd. Een groene waaier van naalden verschijnt aan hun uiteinden. Hun grote aantal wordt geaccentueerd door grijze scheidingslijnen.